بیشتر از هجده سال است که می نویسم. چیز ارزش داری نیست. واگویه های ذهن خودم است که بعضی روزها می نویسم تا از جست و خیز در مغزم دست بردارن و بگذارن کار کنم.
آدم کم حوصله ای هستم که همه فعالیت های هیجان انگیز عالم بعد از زمانی برام حوصله سربر می شن. این وب لاگ طولانی ترین کاری است تو زندگی ام کردم. برای این است که اینقدر دوستش دارم.
مدتي است شغل ام شده اينكه يك سري نامه و ايميل بنويسم. بعد اسم خودم رو تايپ كنم ته هر كدوم و بفرستم بره. روزي دو هزار تا. لذتي مي برم وافر. دچار بيماري «اسم خود شيفتگي» شده ام.